Common People

“Voor mij is kunst in de eerste plaats menselijke communicatie gericht naar alle mensen, en waarvan vorm en inhoud, evenzeer als het begrip en het hart, van het hoogst mogelijke niveau moeten zijn… Als deze basisbeginselen niet gerespecteerd worden, kan er geen sprake zijn van grote kunst.” Frans Masereel De tentoonstelling ‘Common People’ is een expositie die letterlijk barst van de relevante vragen met betrekking tot het kijken naar actuele kunst, en de misvatting tussen ‘high’ en ‘low culture’ die hierin nog steeds vervat ligt. Het opzet: voor ‘Common People’ nodigde de Witte Zaal drie jonge kunstenaars uit – Bent Van Looy, Dave Vanroye en Marc Palmer – die in hun werk een zeer sterke drang vertonen tot de verbeelding van een massacultuur, en ook vanuit dit opzicht hun kunst beoefenen. Zo blaast Van Looy de minuscule foto’s uit de televisie- en radiorubriek van het populaire weekblad Humo op tot groteske, reusachtige schilderijen, produceert Vanroye tekstloze undergroundstrips, en refereert Palmer naar hartelust aan het huidige massa-event Koning Voetbal. Al deze ‘poppy’ beelden worden geconfronteerd met het oeuvre van drie ‘outsiders’, met andere woorden, kunstenaars die zich vis-noch-vlees-gewijs slechts met één been in de klassieke (kunsthistorische) maatschappij bevinden: Frans Masereel, Stéphane Mandelbaum en Willem Van Genk. De tentoonstelling vertrekt vanuit de veelzeggende uitspraak van Masereel dat kunst zich in principe moet richten tot àlle mensen – een statement dat de meeste van de tentoonstellende kunstenaars zeker onderschrijven – maar plaatst wel vraagtekens bij het feit of dit omgekeerd ook wel zo kan, of beter: moet. Het jargon dat beide culturen – high versus low – hanteren, is immers in vele gevallen voor beide partijen moeilijk begrijpbaar. Welke kunstminnaar kent het Engelse voetbalicoon Vinnie Jones, en wie van de AA-Gent-fanclub daarentegen weet wie - pakweg - Philippe Vandenberg is? De vraag die de tentoonstelling ‘Common People’ stelt is dus niet of de strips van Vanroye, de Humoschilderijen van Van Looy en de voetbalbeelden van Palmer al dan niet ‘Kunst’ zijn - die vraag is trouwens al te veel gesteld - maar wèl wat deze beelden op maatschappelijk en vooral beeldantropologisch vlak te vertellen hebben. Kortom, ‘Common People’ is een anti-puristische expositie die het klassieke kunsthistorische onderscheid tussen beelden uit de kunst en alle andere beelden wenst te omzeilen, en pal in het midden – op de parkeerplaats van de universele zeggingskracht van het beeld - wil gaan staan. Er lijken althans zes kunstenaars die deze ‘Common Ground’ gevonden te hebben... En u?